تنظیم تخصصی انواع قرارداد

قرارداد یکی از ارکان مهم تجارت در دنیای امروز هست . اکثر مردم در زندگی روزمره خود در حال استفاده از قراردادهای مختلف هستند. بعضی از قراردادها ساده بوده و عمومیت بیشتری نزد مردم دارند نظیر تعمیر لوازم منزل ، ولی بعضی دیگر پیچیده بود و ممکن است سالها برای انجام آن زمان لازم باشد نظیر راه اندازی یک کارخانه ، مورد دوم بیشتر برای شرکتهای تجاری و شخصیت حقوقی کاربرد دارد.

معمولا قراردادهای ساده و کوتاه مدت نیاز به تنظیم به صورت کتبی ندارد زیرا زمان تنظیم یک قرارداد کتبی بیشتر از زمان انجام آن خواهد بود و مردم بر اساس اعتمادی که به هم دارند قرارداد را به صورت شفاهی منعقد می کنند و به انجام می رسانند

ولی در قرارداد هایی که زمان انجام آن طولانی است و تعهدات در آن هزینه زیادی دارد تنظیم کتبی قرارداد باعث می شود طرفین تعهدات خود را به صورت مکتوب داشته باشند تا در صورتی که اختلافی پیش آید بتوانند به آن مراجعه کنند و در صورتی که حل اختلاف به مرجع قضایی واگذار شد بار اثبات آن آسان تر شود

در تنظیم هر قرارداد سه بخش اصلی وجود دارد که طرفین باید به آن توجه ویژه ای داشته باشند

بخش اول : طرفین قرارداد

در تنظیم قرارداد ، طرفین آن باید به طور واضح مشخص باشند و هیچ ابهامی در شناسایی هر یک از طرفین وجود نداشته باشد

در صورتی که یک طرف یا هر دو طرف قرارداد شخص حقوقی هستند باید نماینده قانونی شخص حقوقی که اختیار امضا از طرف شخص حقوقی را دارد و مجاز به متعهد کردن شخص حقوقی می باشد نیز مشخص باشد . ساده ترین راه برای اینکه مشخص شود طرف مورد نظر شما می تواند از طرف شرکت قرارداد را امضا کند مراجعه به سایت روزنامه رسمی و  استعلام از آن است

بخش دوم : تعهدات هر یک از طرفین در قرارداد

در هر قرارداد باید به روشنی مشخص باشد هر یک از طرفین چه تعهداتی را قبول می کند و در صورتی که یک طرف تعهد خود را انجام داد طرف مقابل ملزم به انجام چه کاری است

معمولا در قراردادها یک طرف متعهد به انجام کار معینی است و طرف مقابل درقبال آن موظف به پرداخت حق الزحمه مشخص یا مبلغ ثابتی است .

انجام تعهد معین معمولا تحت عنوان “موضوع قرارداد” است که باید به روشنی و بدون هیچ ابهامی مشخص باشد و سعی شود تا حد ممکن جزییات آن در قرارداد قید شود

بخش سوم : روش جبران خسارت

معمولا قراردادها بدون هیچ مشکلی اجرا می شوند ولی ممکن است زمانی پیش آید که یکی از طرفین از انجام تعهدات مورد نظر خوددداری می نماید . در این حالت باید روش مشخصی باشد که طبق آن طرف متخلف ملزم به جبران خسارت عدم انجام تعهد یا تاخیر در انجام تعهد خود باشد

سه مورد پیش گفته از اصول اساسی است که در هر قرارداد موجود است و مشخص می کند چه کسی ، چه کاری را باید انجام دهد و در صورت تخلف چه اتفاقی می افتد. شاید در نگاه اول این یک امر بدیهی باشد ولی قراردادهای زیادی وجود دارد که در آن موضوع مبهم بوده یا شرایط جبران به طور صریح قید نشده است و در زمان وقوع اختلاف مشکلات زیادی ایجاد می نماید

در مورد قراردادها باید به این نکته توجه کرد که شما قرارداد را می نویسید تا زمانی که به اختلافی برخورد کردید بتوانید به آن مراجعه کنید . قرارداد های بسیاری دیده شده است که در نوشتن آن فقط حالات معمول در نظر گرفته شده است و در صورتی که هر یک از طرفین از انجام تعهدات قراردادی خود تخلف نمایند ساکت می باشد. در حالی که قرارداد خوب قراردادی است که حالت استثنا را هم در نظر گرفته باشد و در مورد هریک از تخلفات احتمالی در قرارداد شرایطی را پیش بینی کرده باشد.

تنظیم قرارداد و نحوه نگارش آن کاری تخصصی است .کلماتی در قرارداد هست که ممکن است تعابیر مختلفی از آن بشود و در اصطلاح بار حقوقی متفاوتی دارد . ممکن است تغییر بعضی کلمات در قرارداد  باعث از دست رفتن حق یکی از طرفین آن قرارداد شده یا بار اثبات آن را خیلی سخت کند . بنابراین پیشنهاد می شود حتما از یک وکیل دادگستری در تنظیم قرارداد ها استفاده نماید